Technologia kasety kompaktowej została pierwotnie zaprojektowana dla dyktafonów , ale ulepszenia wierności doprowadziły kasetę kompaktową do wyparcia stereofonicznej kasety 8-ścieżkowej i nagrywania taśmy szpulowej w większości nieprofesjonalnych aplikacji. Jego zastosowania obejmowały przenośny sprzęt audio, nagrywanie w domu i przechowywanie danych dla wczesnych mikrokomputerów. Pierwszy odtwarzacz kasetowy (choć monofoniczny) przeznaczony do użytku w desce rozdzielczej samochodu został wprowadzony w 1968 roku. Od wczesnych lat siedemdziesiątych i do lat dziewięćdziesiątych kaseta była jednym z dwóch najpopularniejszych formatów nagranej muzyki, obok Płyta LP, a później płyta kompaktowa (CD). Kompaktowe kasety zawierają dwie miniaturowe szpule, między którymi jest nawijana i nawijana magnetycznie powlekana folia z tworzywa sztucznego typu poliester (taśma magnetyczna).